Standardy Ochrony
Dzieci w Duszpasterstwie Parafialnym
BEZPIECZNE ZASADY KONTAKTU
• Wybieraj oficjalne, ogólnodostępne i przygotowane miejsca do spotkań.
Sakrament pokuty i pojednania oraz spotkania modlitewne lub duchowe
powinny odbywać się tylko w specjalnie do tego wyznaczonych miejscach, takich
jak konfesjonał, kaplica lub biuro parafialne.
• Unikaj przebywania z dorosłym w odizolowanych warunkach.
• Nie przebywaj w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki
rodzica lub opiekuna prawnego.
• Pozostawaj zawsze pod opieką osoby dorosłej.
• Nie bądź pod wyłączną opieką innego dziecka.
• Nie podróżuj prywatnymi samochodami bez zgody rodziców lub opiekunów.
• Nie przechodź na „ty” z dorosłym.
• Pamiętaj, że stosowanie przemocy fizycznej i psychicznej wobec Ciebie jest
zakazane.
BEZPIECZNE WYJAZDY
• Organizacja spotkań:
• Twoi rodzice zawsze muszą wiedzieć, kiedy będą spotkania.
• Rodzice muszą zawsze wyrazić pisemną zgodę na Twój udział.
• Twoi rodzice muszą poznać określone zasady odbioru i komunikacji
elektronicznej.
• Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie mają prawo do kontaktu
z Tobą lub opiekunem.
BEZPIECZNY KONTAKT W ŚRODOWISKU CYFROWYM
Korzystanie z komunikatorów i e-maili:
• Pamiętaj, że nie jesteś anonimowy. Uważaj, co piszesz w internecie.
• Dorośli nie powinni wysyłać Ci wiadomości po godzinie 22:00. Wyjątkiem
jest sytuacja, gdy wiadomość jest wysyłana do całej grupy i rodzice lub
opiekunowie wyrazili na to zgodę.
Bezpieczny dostęp do Internetu:
• Parafie, które udostępniają Internet, muszą stosować środki
bezpieczeństwa, które blokują dostęp do nieodpowiednich treści.
• Dzięki tym zabezpieczeniom, korzystanie z Internetu będzie
dla Ciebie bezpieczne i odpowiednie do Twojego wieku.
Pamiętajcie!
• Bezpieczeństwo: Wasze bezpieczeństwo jest najważniejsze. Zawsze
informujcie rodziców lub opiekunów, gdzie się znajdujecie i co robicie.
•Szacunek: W każdej sytuacji pamiętajcie o szacunku dla siebie nawzajem i dla
osób starszych.
• Zaufanie: Jeśli coś Was niepokoi, zawsze możecie porozmawiać z rodzicami,
opiekunami lub duchownym, któremu ufacie.
PONIŻEJ ZNAJDZIESZ WYKAZ NUMERÓW TELEFONÓW,
POD KTÓRYMI RÓWNIEŻ ZNAJDZIESZ WSPARCIE:
» 800 70 2222 / wsparcie w kryzysie psychicznym
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
» 116 123 / wsparcie w kryzysie emocjonalnym
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
» 22 594 91 00 / wsparcie w depresji
bezpłatnie, środy i czwartki w godz. 17.00-19.00
» 800 108 108 / wsparcie dla osób w żałobie i po stracie
bezpłatnie, w dni powszednie w godz. 14.00-20.00
» 112 / numer alarmowy
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
OSOBA ZAUFANIA W PARAFII
DANE:
Karolina Cemka
KONTAKT:
Telefon: 795 553 760
E-Mail: karolinacemka@wp.pl
PROPOZYCJA STANDARDÓW OCHRONY
DZIECI W DUSZPASTERTWIE
PARAFIALNYM DLA DIECEZJI
PELPLIŃSKIEJ
Preambuła
Niniejszy dokument stanowi realizację obowiązku prawnego dotyczącego
wprowadzenia we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci, standardów ich
ochrony przed krzywdzeniem [ustawa z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy
Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606)]. Ten
obowiązek jest realizowany przez Kościół, który jako jedna z pierwszych instytucji
postanowił przyjąć i wdrożyć w swoich placówkach – również w parafiach – standardy
ochrony dzieci przed przemocą. Ludzie Kościoła dokładają wszelkich starań, aby
zapewnić bezpieczne i przyjazne środowisko, w którym dzieci są szanowane i doceniane.
Niedopuszczalne jest bowiem stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka przemocy w
jakiejkolwiek formie. Wszyscy jesteśmy więc zobowiązani do uczenia się rozpoznawania
tych, którzy potrzebują pomocy i wsparcia oraz bezzwłocznego podejmowania działań
w przypadku podejrzeń lub ujawnienia okoliczności, które mogą wskazywać, że dziecku
zagraża lub dzieje się krzywda. Temu mają służyć poniższe standardy
Słowniczek
Dziecko, małoletni – osoba poniżej 18 roku życia.
Proboszcz – prezbiter, któremu powierzono dekretem sprawowanie opieki
duszpasterskiej nad powierzoną wspólnotą pod władzą biskupa diecezjalnego.
Parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele
partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza
się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.
W zakresie przestrzegania standardów ochrony małoletnich Z proboszczem zrównany
jest administrator parafii lub osoba, której tymczasowo biskup diecezjalny powierzył
troskę o parafię.
STANDARD 1
STWORZENIE I ZACHOWANIE BEZPIECZNEGO ŚRODOWISKA W PARAFII
- Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości
(na stronie internetowej oraz wywieszone np. w gablocie parafialnej). - Do obowiązków proboszcza należy wdrażanie w życie standardów ochrony
małoletnich. - Przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do innej
działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem,
świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu
lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi,
pracodawca lub inny organizator takiej działalności organizator uzyskuje informacje,
czy dane osoby, o której mowa w ust. 1, są zamieszczone w Rejestrze z dostępem
ograniczonym lub w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do
spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15
wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. - W przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z dziećmi na terenie parafii
uzyskanie takiej informacji jest zalecane, chociaż nie stanowi to obowiązku
prawnego. W takim przypadku należy jednak najpierw uzyskać zgodę osoby objętej
takim sprawdzeniem. - Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności
(np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem,
świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu
lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad nimi proboszcz ma
obowiązek uzyskania od tej osoby informacji z Krajowego Rejestru Karnego
w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu
i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości)
oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą
najbliższą lub pozostającą w stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii. - Jeśli kandydat posiada obywatelstwo inne niż polskie wówczas powinien przedłożyć
również informację z rejestru karnego państwa, którego jest obywatelem,
uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej
z kontaktami z małoletnimi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego
państwa nie przewiduje wydawania informacji dla wyżej wymienionych celów. - Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie
przewiduje wydania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas
kandydat składa, pod rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczenie o tym fakcie
wraz z oświadczenie, że nie był prawomocnie skazany oraz nie wydano wobec niego
innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścił się takich czynów
zabronionych, oraz, że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego
uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich
lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo
działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem,
świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu
lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi. - Proboszcz parafii powołuje osobę zaufaną lub/i Zespół ds. Prewencji (należy do
niego również tzw. osoba zaufana). Wskazane jest, aby były to cieszące się zaufaniem
osoby świeckie, odpowiednio przeszkolone i kompetentne, które będą wiedziały,
jakie działania w danej sytuacji są stosowne i konieczne. Osoby te ściśle współpracują
z proboszczem miejsca, osobami odpowiedzialnymi w diecezji za prewencję oraz
z delegatem/delegatką ds. ochrony dzieci i młodzieży. Nie mogą być to osoby
uwikłane w lojalność środowiskową lub w konflikt interesów. Odpowiadają za
wprowadzenie standardów oraz uczestniczą w szkoleniach zgodnie z zasadami
wskazanymi przez diecezję, do której parafia należy. - Proboszcz parafii powołuje osobę zaufaną, do której należy przyjmowanie zgłoszeń
dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę
podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji
zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności. Powinna to być osoba
faktycznie budząca zaufanie, posiadająca tzw. kompetencje miękkie, predysponujące
ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi. - Osobą odpowiedzialną bezpośrednio za interwencję w przypadku zaistnienia
przemocy jest zarządca placówki, w tym wypadku proboszcz parafii. Powinien czynić
to we współpracy z wymienionymi wyżej kompetentnymi osobami. - Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być
dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio
zaangażowane w daną aktywność, ale za bezpieczne przechowywanie notatek
odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony
danych wrażliwych. - Wszyscy zaangażowani w działalność parafii powinni
a. czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
b. starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych
i odpowiednio przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów,
wychowawców itd.;
c. wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
d. dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
e. czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, z uwzględnieniem ich
szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
f. dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
g. organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
h. utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
i. dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych
osobowych dzieci.
STANDARD 2
SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA - W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej wobec małoletniego, gdy
sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do
organów ścigania lub/ oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej. - Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego wobec małoletnich zachowania osób świeckich
zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć
adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo
należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale
wycofać ją z posługi w parafii. - Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego
rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania. - Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy
niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie
działania. - Osoba odpowiedzialna, o której w standardzie 1 nr 9, za przyjmowanie zgłoszeń
współpracuje z proboszczem i delegatem diecezjalnym. - Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie,
gdyż jest działaniem prewencyjnym. - Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii
dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, powinna pamiętać o art. 304
k.p.k. mówiącym, że każdy, kto dowie się o popełnieniu przestępstwa ściganego
z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję. - STANDARD 3
ZAPEWNIENIE OPIEKI I WSPARCIA MAŁOLETNIEMU PO UJAWNIENIU
KRZYWDZENIA - Małoletni, który mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, powinien zostać
przyjęty z szacunkiem i uważnie wysłuchany. - Skrzywdzony małoletni, jego rodzice i opiekunowie prawni powinni otrzymać
informację o możliwych formach pomocy, z której mogą skorzystać na terenie parafii
lub poza nią. Osoby poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej
im pomocy. - Troska duszpasterska wobec skrzywdzonego małoletniego i jego bliskich polega
m.in. na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem
i zaufania do Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym
duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym. - Jeśli skrzywdzony małoletni należał do jakiejś grupy parafialnej, również inni
uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie
psychologiczną. - Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło,
oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego
imienia wszystkich zaangażowanych w wydarzenia. - Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym
i/lub kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami
państwowymi i/lub zawartymi w Wytycznych KEP. - Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba
zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach. - Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby
skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy. - STANDARD 4
ZASADY CHRONIĄCE W OBSZARZE PARAFIALNYM
Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim - Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane
w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych. - Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli
dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać
w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub proboszcza) i w warunkach
odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się
o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie
mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu,
powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie
wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny
odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą). - Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki
rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom
w miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją. - Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia
funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu
lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci. - Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka,
chyba że inaczej stanowią regulaminy stowarzyszeń i ruchów duszpasterstwa
pozaparafialnego, w tym wypadku stosuje się standardy opracowane przez te grupy.
Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod
okiem dorosłych. - Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się
w domach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy
indywidualnie. - Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę,
bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych. - Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej
z dzieckiem. - W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim
wymaga tego konkretny problem. - W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać
się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien
przeprowadzić specjalista. - W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym.
Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych,
pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej
przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek
sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia. - Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak:
poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp.,
zarówno w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów
społecznościowych. - Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej
pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów. - Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji
duszpasterskich lub wychowawczych. - Zachowaniami niedozwolonymi są:
a. wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
b. dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub
odzież);
c. pocałunki;
d. mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
e. klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;
f. łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
g. masaże;
h. sadzanie na kolanach;
i. kładzenie się lub spanie obok;
j. ocieranie się;
k. seksualizacja i seksizm;
l. różne formy poniżania oraz mobbing;
m. używanie wulgaryzmów. - Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym:
a. uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
b. delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji
wsparcia, pocieszenia;
c. dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
d. trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia
emocjonalnego;
e. trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
f. siadanie w pobliżu małych dzieci;
g. podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;
h. przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej
w ich obecności;
i. dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno
upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców
lub opiekunów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach
publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach;
j. zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami
psychoaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo.
Nie wolno również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
Zasady ochrony dotyczące wyjazdów - Zachęca się do pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi.
Na początku roku formacyjnego w parafii należy:
a. zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem
prowadzonych spotkań;
b. zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział
w spotkaniach;
c. ustalić zasady odbioru dzieci;
d. ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi. - Wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci
powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. - Na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów
prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami
jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni
mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem. - Podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym
pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna
pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie
zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica
lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe,
organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać
należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu - Jeśli zachodzi konieczność kontaktu z dzieckiem w środowisku cyfrowym,
dozwolonym środkiem jest służbowy komunikator lub służbowy e-mail. Nie należy
wysyłać żadnych wiadomości do osób małoletnich po godz. 22.00. Wyjątek stanowi
sytuacja, w której, za zgodą rodziców lub opiekunów prawnych, wysyłana jest
wiadomość adresowana do grupy osób. - Parafie, które zapewniają dzieciom dostęp do Internetu, powinny wdrożyć środki
bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich
prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Internetu
powinno być zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś
korzystanie z Internetu powinno być monitorowane przez wyznaczoną osobę
przynajmniej w sposób umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał
(np. indywidualne konta dla wszystkich użytkowników). Szczegółowe zasady
korzystania z Internetu powinny być zawarte w stosownym regulaminie.
Inne zasady - Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z modlitwą lub
towarzyszeniem duchowym powinny odbywać się w miejscach do tego
wyznaczonych (konfesjonał lub miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można
zachować tej zasady (np. w czasie wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby
chorej czy z niepełnosprawnością), należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli
dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla
innych osób (np. przeszklenia w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). - Do udziału w wizytach duszpasterskich (kolęda) należy zapraszać tylko takie osoby
(służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się
odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji. Należy zadbać, aby
niepełnoletni członkowie Służby Liturgicznej nigdy nie pozostawali bez opieki
duchownego. - STANDARD 5
EDUKACJA DZIECI ORAZ OSÓB BEZBRONNYCH W OCHRONIE SWOICH GRANIC
„Edukacja to szczepionka na przemoc” przekonywał Edward James Olmos. Zapobieganie
sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu odbywa się również poprzez kształtowanie
świadomości dzieci. W parafii istnieje możliwość zadbania o taką edukację. Szkolenia,
np. w konwencji warsztatów, powinny prowadzić osoby odpowiednio do tego
przygotowane. Powinny one obejmować formację dzieci do reagowania poprzez
asertywne zachowanie oraz informowanie odpowiednich osób dorosłych w sytuacjach,
w których są świadkami lub doświadczają od dorosłych albo innych dzieci jakiejkolwiek
krzywdy (fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.), takiej jak np.:
a. pozostawianie dzieci bez opieki;
b. okazywanie niechcianej czułości;
c. próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;
d. epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc
takich jak np. sauna;
e. przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej;
f. zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu;
g. infantylne zachowania opiekunów;
h. prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;
i. prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów
o charakterze erotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub
w inny sposób przyczyniających się do dyskomfortu)
j. nadmierne i indywidualne obdarowywanie prezentami i inne formy
faworyzowania;
k. brak empatii i wrażliwości na potrzeby dzieci;
l. proponowanie, używanie alkoholu lub środków psychoaktywnych itp. lub
bycie pod ich wpływem. - STANDARD 6
SZKOLENIE I STAŁE WSPARCIE DLA OSÓB ZAJMUJĄCYCH SIĘ PROFILAKTYKĄ - Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę
o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań,
procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie może prowadzić
osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję. - Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne
dodatkowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
a. rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
b. rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
c. strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
d. rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
e. rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą
przemocy;
f. zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
g. innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim. - Każda osoba pracująca z dziećmi powinna otrzymać zaświadczenie o udziale
w szkoleniu. - Każda osoba pracująca z dziećmi co dwa lata uczestniczy w jednodniowym szkoleniu
z zakresu prewencji. Treść tych szkoleń przygotowana jest przez osobę
odpowiedzialną w diecezji za prewencję. - Szkolenia prowadzą odpowiednio przygotowane oraz kompetentne w dziedzinie
ochrony dzieci osoby, które są delegowane przez diecezję do pełnienia takich zadań. - Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą z pkt 1 i 2 powinny mieć
także wiedzę na temat:
a. budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw
państwowych (obecnie tzw. „Ustawa Kamilka” i Krajowy Plan
Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej
i Obyczajności na Szkodę Małoletnich na lata 2023-2026 oraz Wytyczne KEP,
dokument prewencji KEP)
b. podstawowych procedur prawnych (kanonicznych i przewidzianych przez
Kodeks karny);
c. czynników ryzyka i czynników ochronnych;
d. funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych i procedur
ustalonych dla danej parafii. - Za szkolenie tych osób odpowiada osoba odpowiedzialna za prewencję w danej
diecezji. Na szkolenie zaprasza osoby posiadające kompetencje potwierdzone
odpowiednim dokumentem. - Osoby odpowiedzialne za prewencję w danej parafii uczestniczą raz w roku
w spotkaniu odpowiedzialnych za prewencję w danej diecezji. - STANDARD 7
ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE PREWENCJI - Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii
aktualizowany jest co dwa lata. - Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w danej placówce przez osobę
odpowiedzialną za prewencję we współpracy z proboszczem i osobami
wyznaczonymi przez proboszcza, a następnie konsultowana z osobami
zaangażowanymi w duszpasterstwo parafialne. Następnie jest zatwierdzana przez
osobę odpowiedzialną w diecezji za prewencję.